Today:
Eerste Keer has it’s first school performances @ Zaantheater!
Toitoitoi!
For tickets: click here
Today:
Eerste Keer has it’s first school performances @ Zaantheater!
Toitoitoi!
For tickets: click here
Maandag 15 april 2013 naar de voorstelling Ergens; dichtbij van Panama Pictures / Pia Meuthen in het Bellevue Theater te Amsterdam geweest.
Vacuum trip
Direct, intiem en vermoeiend. In deze dansvoorstelling bevind je je in de ontwapenende parallel wereld van de dansers. Door hun oprechte en directe lichaamstaal van dans en acrobatiek, weten ze de meest gewone situaties zo intiem te maken, dat je je als publiek soms afvraagt of je wel mag blijven kijken zonder inbreuk te doen op hun privacy. Gewone mensen, gewone situaties: wat zijn ze spannend!
Het eenvoudige decor (Katleen Vinck) houdt je in het hier en nu, terwijl je je simultaan ergens op de vlakten van de USA zou kunnen bevinden of binnen de muren van een grauwe stad. Het geeft ruimte, bescherming en oneindig hoge muren waar je overheen wilt blijven klimmen naar een uitweg. Het kostuum (Sanne Reichert) versterkt het gevoel dat we ons in een actuele situatie bevinden, waar alles echter net even anders blijkt. Kleine speelse details en invloeden van ondefinieerbare tijdsperiodes blijven je nieuwsgierig maken naar wie de personages zijn. Het vacuüm wordt nog weer versterkt door het lichtontwerp (Ate Jan van Kampen) die met het vergroten en verkleinen van de ruimte je gevoel van tijdsbesef in de war schopt. De muziek (Jeroen Strijbos en Rob van Rijswijk) is vaak heel letterlijk aanwezig als component in het geheel, waardoor we in de urgentie van de voorstelling blijven.
Na afloop realiseer je je dat je in een uur op zijn minst wel drie mensenlevens hebt meegemaakt!
Houd ze in de gaten!: http://www.panamapictures.nl/
Donderdag 29 november naar de voorstelling PIECE van Nicole Beutler in De Krakeling te Amsterdam geweest.
Listen!
Kanonnen wat een bom energie! Deze voorstelling voor en door jongeren knalt je tegemoet en laat geen kans onbenut om je te laten bouncen op je stoel. We zijn allemaal hetzelfde en daarin allemaal anders. Luister.
Op het podium ontstaat een club sfeer, waarin een viertiental pubers een strakke aaneensluitende choreografie laten zien die bestaat uit een mix van moderne dans en urban. De muziek (Gary Shepherd) zorgt voor een dun lijntje tussen jong en volwassen zijn en maakt dat we allemaal menen onszelf terug te herkennen tussen de jongeren. De combinatie van spel, muziek en licht zweept je op en laat je mee pulseren, waardoor je je opgekropte energie eruit kunt schreeuwen: “Take action!”
Hou ze in de gaten!: http://nbprojects.nl/index.php?id=121
Video: http://vimeo.com/m/41357766
Vrijdag 9 november naar de voorstelling Domestica van Krisztina de Châtel en Ann van den Broek in Het Compagnietheater te Amsterdam geweest.
Powerhouse!
Alles strak: decor, licht, dans, kostuum, sound, ritme. Als in een trance blijven we naar de dansers kijken die zich in krachtige patronen over het podium bewegen. Alles lijkt een krachtmeting waarin er nooit onder de 100% wordt gepresteerd. Menselijke gedragingen worden zonder schaamte tentoongesteld in een steeds rauwer wordend patroon van oer impulsen, waarin de dansers mee worden gesleept als in een draaikolk zonder bodem.
Het lichaam wordt in deze voorstelling als gebruiksvoorwerp ingezet waarmee ritme en geluid wordt geproduceerd. Dit zorgt voor een originele soundscape waarin live geluid via verborgen microfoons wordt gemixt met voorgeprogrammeerde sounds. Deze combinatie zorgt voor een speelse sound die de slagader van het stuk vormt.
Het lijkt bijna onmogelijk om tot een climax te komen, maar we blijven het toch proberen.
Ga deze intense voorstelling zien!: http://dansgroepamsterdam.nl/nl/Producties/Nu-te-zien/Domestica/Agenda
WArd/waRD: http://www.wardward.be/actueel-waar.html
Video: http://www.youtube.com/watch?v=HkRXut-P820&feature=plcp
Dames en heren, jongens en meisjes,
Wees allen aankomende donderdag van harte welkom in De Krakeling te Amsterdam bij de dansvoorstelling CHAMAELEON!
Verspreid over continenten liggen mijn roots. Blank, zwart, Duits, Afrikaans hand in hand. Kijk naar mij en vertel me, zie je mij? Wat gebeurt er als de twee culturen die je in je draagt lijnrecht tegenover elkaar staan met jou ertussen? Je vecht aan elke kant voor acceptatie. Beide kanten wil je tevreden houden. Je omgeving dwingt je een kant te kiezen en misschien wil je dit zelf ook wel. Wie ben je eigenlijk?
Van moderne cross-overs tot urban dans, Laroussi en Gramelsberger nemen je met humor en relativeringsvermogen mee op een fysieke reis met scherpe dialogen, muziek en dans.
8 november 2012, 19:30 uur in De Krakeling, Amsterdam
Klik hier om te reserveren of bel kassa 020-6245123
Woensdag 24 oktober naar Pinokkio van De Toneelmakerij en Firma Rieks Swarte in de Stadsschouwburg Amsterdam geweest.
Life is an adventure.
Terwijl de voetbalsupporters buiten de tent afbreken worden er in het theater hele werelden geschapen. We draaien van de ene naar de andere werkelijkheid met het rond draaiende decor (Rieks Swarte) en de uitbundige kostuums (Carly Everaert) die met elke stap in Pinokkio’s leven veranderen.
Deze stappen hebben ieder een levensles in zich verwerkt en het stuk bestaat dan ook uit een hoop scènes. Doordat er zoveel verschillende verhalen, plaatsen en karakters zijn duizelt het je soms van de hoeveelheid die je te zien en horen krijgt. Alles is met zorg op elkaar afgestemd en de kostuums bestaan uit zoveel lagen dat je het er warm van krijgt, maar doordat het verhaal van de pop die een jongen wil worden ons allen zo bekend is laten we ons niet afleiden en blijven we kijken tot het doek valt.
Dit stuk blijft je ook verrassen met de mix van genres als muziek theater en poppen theater. We gaan van theater naar showbizz naar onze eigen dromen en nachtmerries in dit grote avontuur.
Ga deze kleurrijke voorstelling zien!: http://www.detoneelmakerij.nl/index.php?cat=1&subcat=17&show=108
20 oktober naar de voorstelling Rampentraining voor stewardessen van Golden Palace in het Theater Bellevue te Amsterdam geweest.
Exit buddy.
“Mind your step!”, “Please be seated”, “Stay back!”. In deze heerlijk stereotipische mime voorstelling worden de dagelijkse werkzaamheden van een elftal stewardessen in een immense choreografie gezet. We lijken naar testgroep X te kijken, die met een druk op de knop tot actie wordt gezet: turbulentie, windhozen, exploderende machinerie en talloze vluchtroutes passeren de revue. Dit alles dient echter alleen maar het hogere doel van één persoon, de hoofdstewardess, die haar eigen gruwelijke musical lijkt te verwezenlijken.
Het stuk is van een locatie voorstelling omgebouwd naar een theater voorstelling waarin we het als publiek wel heel benauwd krijgen van het volle podium. De statische glimlachen, het geklak van hakken, het smetteloze uniform en de waterproof make-up beginnen hun glans te verliezen, terwijl de dames zich in de verschillende chaotische situaties proberen te handhaven.
Het licht (Desirée van Gelderen) zet een mechanische werksfeer in en geeft het stuk de ruimte die het nodig heeft om in beweging te blijven. Het kostuum (Marina van der Heiden) is strak en zorgt voor zilver flitsende momenten. Het decor is krachtig, maar mist de locatie.
Ga deze voorstelling zien: http://www.goldenpalace.nl/?pageAlias=ditseizoen&curId=23&categorie=speellijst
Video: http://www.youtube.com/watch?v=3ZIIGtTAsFo&feature=youtube_gdata_player
Vrijdag 12 oktober naar het PUNCH! festival door Dansmakers Amsterdam geweest in het Melkweg Theater en Theater Bellevue te Amsterdam.
Ringing ears.
Opvallend bij alle performances waren de soundscapes. De intense bas en toon trillingen die door je hele lichaam vibreerden leken de avond te beheersen. Helaas nam het soms de kracht van de dans weg en begonnen veel stukken daardoor in elkaar te versmelten.
De avond begon met de Tripple Bill in het Melkweg Theater die bestond uit About Here & There, Soap Crah en SIGNS.
In Soap Crash (Clara Amaral) gingen we keihard onderuit op onze verwachtingen en veronderstellingen, waardoor we lekker door elkaar geschud werden en op zoek moesten naar een nieuwe blik. De strakke choreografie, het Popculture kostuum, de scherpe belichting, de runway make-up en het verbluffende stemgeluid van de danseressen maakte dat je tot in de puntjes van je tenen werd geprikkeld. Of je nu juist helemaal dubbel lag van de droge humor of er juist helemaal niets mee kon, dit stuk lokte je uit tot het geven van een ongeremde reactie.
Hierna begaven we ons naar de Double Bill in het Theater Bellevue bestaande uit HI BYE en Pogo Mob.
Interactie tussen personen stond in beide voorstellingen centraal. Instincten, onmacht, kracht, verlangens, uithoudingsvermogen en de sterke beheersing van het eigen lichaam in beweging vlogen ons in zeer geconceptueerde mate om de oren. Alles werd met stoïcijnse gelaatsuitdrukkingen gepresenteerd en er heerste een zekere mate van arrogantie in de conceptuele stijl die het publiek duidelijk maakte dat ze zelf maar moesten uitzoeken wat ze wilden doen met hetgeen ze bekeken. Dit zorgde echter ook voor humoristische en aangrijpende momenten, gezien je als publiek zijnde alleen dat zag wat je zelf op de scènes projecteerde.
Clara Amaral: http://vimeo.com/claraamaral Jochen Stechmann: http://www.jochenstechmann.com/ Gabriella Maiorino: http://www.gabriellamaiorino.net/ The Mob: http://vimeo.com/19411827
Woensdag 19 september naar de try-out van Antigone door nbprojects en Ulrike Quade Company geweest te Frascati Amsterdam.
Zwart op zwart.
Na een valse start doken we in de diepe duistere poel van van de Griekse tragedie Antigone. Er werd ons als publiek zijnde op de flyer al gevraagd hoe we hun denkbeelden vandaag de dag interpreteren? De voorstelling was voor mij hedendaags en actueel. Ik heb ongedurige jonge mensen massa’s, de huidige politiek, Hitler en computergames zien langskomen.
De intense sound design (Gary Shepherd) gaf het geheel een sfeer van trance: intens, onverwacht en onverschrokken. Het licht (Minna Tiikkainen) was om bij weg te kwijlen: fotografisch, strak, wit en stoer. Deze twee componenten gaven het stuk kracht en sturing.
De choreografieën (Nicole Beutler) in het stuk waren origineel en daardoor verrassend. Het spel met poppen (Ulrike Quade) was in alles doorgevoerd waardoor ook de spelers op zeker moment in poppen veranderden. De combinatie van dans en poppentheater is spannend en ben benieuwd naar de ontwikkeling van deze samenkomst tijdens de tour die tot eind november loopt.
Gaat het zien: http://www.nbprojects.nl/index.php?id=128 en http://www.ulrikequade.nl/theater/?page_id=2051
Video: http://vimeo.com/49218724
Vrijdag 19 augustus naar de voorstelling Rockabilly Roadkill van The Sadists geweest tijdens Lowlands 2012 te Biddinghuizen.
Rock & Roll!
Drie jongens, one stage en een tof decor: lets get this party started right now! Met rauwe sketches, harde muziek en strakke changementen kregen de spelers van The Sadists het festival publiek mee in hun rariteiten kabinet van onderhuidse kriebels.
De kostuums (Dieuweke van Reij) waren lekker kinky en er werd flink gespeeld met geestig ironische rekwisieten als wc potten en teddyberen. Het licht (Stefan Dijkman) was lekker direct en stereotypisch wat het geheel nog meer sarcastische humor gaf. Het decor was ontzettend krachtig in zijn simpelheid. Uit de schuin vooroverhellend vloer kwamen helse dampen zetten die deuren opende en de spelers vast ketende als honden.
Een middag van schaterlachend keten op een overhit festival!
Houdt deze duivels in de gaten!: http://www.orkater.nl/?subID=298&itemID=412
Video: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=csb1q_7wUtQ