CHAMAELEON 8 november in De Krakeling

Posted on Nov 4, 2012 by annepoint

Dames en heren, jongens en meisjes,

Wees allen aankomende donderdag van harte welkom in De Krakeling te Amsterdam bij de dansvoorstelling CHAMAELEON!

Verspreid over continenten liggen mijn roots. Blank, zwart, Duits, Afrikaans hand in hand. Kijk naar mij en vertel me, zie je mij? Wat gebeurt er als de twee culturen die je in je draagt lijnrecht tegenover elkaar staan met jou ertussen? Je vecht aan elke kant voor acceptatie. Beide kanten wil je tevreden houden. Je omgeving dwingt je een kant te kiezen en misschien wil je dit zelf ook wel. Wie ben je eigenlijk?
Van moderne cross-overs tot urban dans, Laroussi en Gramelsberger nemen je met humor en relativeringsvermogen mee op een fysieke reis met scherpe dialogen, muziek en dans.

8 november 2012, 19:30 uur in De Krakeling, Amsterdam
Klik hier om te reserveren of bel kassa 020-6245123

De Bomma’s – Feikes Huis i.s.m. Compagnie Frieda en Scheld’apen

Posted on Oct 16, 2012 by annepoint

Zaterdag 29 september naar de voorstelling De Bomma’s van Feikeshuis i.s.m. Compagnie Frieda en Scheld’apen in het OstadeTheater te Amsterdam geweest.

Do you see me?

In deze beeldende voorstelling van objecten en geluiden werden we mee gevoerd op onze eigen fantasie over twee oude vrouwtjes. De gewoontes, de handelingen, de spullen, de grapjes, de irritaties en vooral de liefde voor elkander maakte het stuk bijna onuitstaanbaar aandoenlijk. Al wisten we vanaf scène één hoe het stuk naar aller waarschijnlijkheid zou aflopen, toch bleven we geroerd kijken naar wat er zich afspeelde op een hellende vloer.

De kracht van het stuk zat hem vooral in het zelf laten interpreteren van de gegeven beelden en situaties door het publiek en de timing in het spel. De aandacht voor herhaling en de manier waarop er de tijd werd genomen voor de meest alledaagse handelingen maakte dat we bleven kijken naar twee paar schoenen.

Houdt ze in de gaten!: http://www.scheldapen.be/ en http://feikeshuis.nl/nl/activiteiten/producties/315-de-bomma’s

Antigone – Nicole Beutler / Ulrike Quade

Posted on Sep 30, 2012 by annepoint

Woensdag 19 september naar de try-out van Antigone door nbprojects en Ulrike Quade Company geweest te Frascati Amsterdam.

Zwart op zwart.

Na een valse start doken we in de diepe duistere poel van van de Griekse tragedie Antigone. Er werd ons als publiek zijnde op de flyer al gevraagd hoe we hun denkbeelden vandaag de dag interpreteren? De voorstelling was voor mij hedendaags en actueel. Ik heb ongedurige jonge mensen massa’s, de huidige politiek, Hitler en computergames zien langskomen.

De intense sound design (Gary Shepherd) gaf het geheel een sfeer van trance: intens, onverwacht en onverschrokken. Het licht (Minna Tiikkainen) was om bij weg te kwijlen: fotografisch, strak, wit en stoer. Deze twee componenten gaven het stuk kracht en sturing.

De choreografieën (Nicole Beutler) in het stuk waren origineel en daardoor verrassend. Het spel met poppen (Ulrike Quade) was in alles doorgevoerd waardoor ook de spelers op zeker moment in poppen veranderden. De combinatie van dans en poppentheater is spannend en ben benieuwd naar de ontwikkeling van deze samenkomst tijdens de tour die tot eind november loopt.

Gaat het zien: http://www.nbprojects.nl/index.php?id=128 en http://www.ulrikequade.nl/theater/?page_id=2051

Video: http://vimeo.com/49218724

Move to Move – Nederlands Dans Theater

Posted on Jun 17, 2012 by annepoint

Zaterdag 9 juni naar de voorstelling Move to Move van het Nederlands Dans Theater geweest in Het Muziektheater te Amsterdam.

Brilliant and fearless!

Tijdens het kijken naar deze voorstelling die uit drie delen bestond vlogen meer van deze euforische uitroepen door mijn hoofd. Dans, licht, decor, geluid en kostuum: samen een sterke hartslag. Dit is de reden waarom ik theater maak!

In het eerste deel van deze drieluik, genaamd Secus van Ohad Naharin, werd het lichaam van de dansers gebruikt om ons een zowel choreografisch als beeldend verhaal te vertellen. Hierin werd niet alleen de ruimte gemanipuleerd door de dansers, maar manipuleerde ze ook hun eigen lichaam. De vormen waarin het lichaam zich met een precisie en snelheid wist te vervormen was onwerkelijk.

Het tweede deel Shine a Light van Sol León & Paul Lightfoot was een waar meesterwerk van licht en dans. Het is moeilijk te beschrijven de impact die het stuk op me had. Van sarcastische humor, naar bezongen liefde en rauwe werkelijkheid. Al deze facetten werden door de compositie van grote vlakken en lichtschakeringen aan elkaar gewoven als in een droom. Het kostuum (Joke Visser & Hermien Hollander) had veel weg van wat je op een catwalk kunt tegenkomen en maakte mooie changementen. Ook in dit deel zorgde de combinatie van scenografie en dans ervoor dat je je helemaal in het moment waande.

Het derde deel Silent Screen van Sol León & Paul Lightfoot speelde met video. De zwartwit film ging van herkenbare beelden naar abstracte vlakken waardoor er een levend schilderij ontstond. De vrouw die met een meters lange jurk vanuit de diepte van het orkestbak het podium overstak is een performance op zich waard en maakte me hongerig naar de mogelijkheden van scenografie en dans die deze groep duidelijk exploiteert.

Opvallend bij al deze contemporary stukken is dat de choreografen zelf een grote hand hebben in het scenografische aspect van de voorstelling en niet terug lijken te schrikken voor de grenzen van de verschillende disciplines. Hierdoor ontstaat er een totaal ervaring die, hoe groots ze ook is, aanvoelt als een performance. De lengte en logica van een stuk is duidelijk niet het belangrijkst, maar de impact die het heeft op je onderbuikgevoelens.

Video interview: http://www.youtube.com/watch?v=vyZyN1UhK58

Site: http://www.ndt.nl/voorstellingen/57

HELP – Theatergroep MAX

Posted on Jun 8, 2012 by annepoint

Zaterdag 3 juni naar de immer swingende voorstelling HELP van Theatergroep MAX geweest in De Krakeling te Amsterdam.

MAX-mania.

Het is ondertussen al meer dan twee en een half jaar geleden dat ik stage liep bij Sanne Danz met deze voorstelling en nog steeds zit ik op het puntje van mijn stoel heen en weer te wippen op de aanstekelijke beat van the Beatles!

Op deze avond kregen we de Engels talige versie van HELP te zien, waarmee TGMAX in de afgelopen periode Seattle aandeed. Matthijs van de Sande Bakhuyzen nam in deze Engelse versie de rol van John Lennon voor zijn rekening en leerde voor de rol zelfs gitaar te spelen.

Alle aspecten van de voorstelling zijn nu nog meer op hun plek gevallen en het totaalbeeld van spel, geluid, licht, decor en kostuum zorgt voor een spetterende liveshow.

It’s all about the music, so here is your last chance to go and see them live this weekend!! http://www.tgmax.nl/agenda/264/?id=320

video: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=VHC5L55hcMg

‘De Verb(l)azing’ – Oorkaan

Posted on Jan 23, 2012 by annepoint

Zaterdag 21 januari naar de première van de voorstelling ‘De Verb(l)azing’ van Oorkaan in Het Concertgebouw Amsterdam geweest.

Muziek is de verteller!

Het publiek werd meegenomen op een ontdekkingsreis naar geluiden en de werelden die ze kunnen scheppen. Zo bevonden we ons op woeste zeeën, beleefde we alle jaargetijden en dansten we op de swingende ritmes van Latijns Amerika.

Het speelse decor (Maarten Kastelijns) bestaat uit zelf gemaakte instrumenten waar klanken en functionaliteit de voorrang krijgen. Het kostuum (Sacha Zwiers / Steffie van Lamoen) is lekker gek en doet me een beetje denken aan de Dr. Seuss stijl. Ook de grime maakt dat je je in een andere wereld waant waarin je je fantasie de vrije loop mag laten.

Ga je laten verb(l)azen!

http://www.oorkaan.nl/producties/de-verblazing

“Ik hou van jou maar je hindert me” – vloeistof

Posted on Oct 19, 2011 by annepoint

Vrijdag 14 oktober naar de dansvoorstelling “Ik hou van jou maar je hindert me” van vloeistof geweest in de Melkweg Amsterdam.

Twee dansers zijn op onderzoek gegaan naar de lichaamstaal van twee mensen die in een lange relatie zitten.

De confrontatie met elkaar en het publiek roept vragen als: Wat gebeurt er als je naar jezelf kijkt door de ogen van een ander? Herken je jezelf nog? Hoe neem je nu waar? Wie is er hier nu ik?

Door de stemmen van de dansers over twee verschillende boxen af te spelen ontstaat er humor met een scherp randje. Doordat je de stemmen wel kunt linken aan de dansers, maar ze niet daadwerkelijk op het moment worden uitgesproken blijft het spel speels en worden de vragen of opmerkingen ook gelijk aan het publiek gesteld i.p.v. een dialoog tussen de twee dansers.

Het publiek wordt bij binnenkomst verdeeld over de twee tribunes die ieder een kant van de vierkante dansvloer vormen. Zo word je kader beïnvloed en krijg je een meer witte of zwarte, mannelijke of vrouwelijke voorstelling te zien. Dit nodigt uit tot conversatie naderhand.

Goede presentatie van een interessant dansonderzoek.

Ga hem nog zien: http://www.vloeistof.nl/

Film: “Melancholia” Lars von Trier

Posted on Sep 20, 2011 by annepoint

Zondag naar de film “Melancholia” van Lars von Trier geweest.

Halleluja! Wat een film!

Alsof je naar een bewegend schilderij aan het kijken bent!

Als toeschouwer word je in een vacium gezogen waar je een paar uur later pas weer uit komt.

Het absurdisme is geniaal gebruikt, niet alleen in het beeld (licht, geluid, set, kostuum, camera) maar ook in het thema van de film: de aarde komt in botsing met een andere planeet. Tot waartoe word een mens gedreven in zo’n situatie?

Om dit naar het scherm te kunnen vertalen zijn zeer sterke acteurs gebruikt. Doordat ze acteren met vrij weinig kleur (geen letterlijke emotie) kun je de karakters blijven volgen in hun chaos en hysterie. Ook de vragen als “wat is belangrijk in het leven?”, “wat heb je aan gewoontes, normen / waarden, macht, geloof?” worden bekeken zonder ze teveel aan te dikken.

De symfonie van Beethoven zorgt voor de perfecte spanning en geladenheid. De stilte die zo oorverdovend is dat je hem door je hele lichaam voelt is verpletterend. De vertraging en verstilling in beeld daagt je uit de situatie op het scherm mee te maken in drievoud of je nu wilt of niet. En de gedachte dat dit in theorie ooit zou kunnen gebeuren maakt dat je je lades vol ratio uit de kast trekt als afweer mechanisme.

Wat ik het allersterkste vond is dat je als toeschouwer de tijd moet en mag nemen om naar deze eclips te kijken. Niks Hollywood, niks action, keiharde gewaarwording van je menselijke onmacht.

Kan het niet plaatsen in Arthouse, maar ook niet in Hollywood.

Een film die op zichzelf staat.

ANNE •

Anne Verheij, MA || Visual Artist

Tag Archives: geluid