Ergens; dichtbij – Panama Pictures / Pia Meuthen

Ergens; dichtbijMaandag 15 april 2013 naar de voorstelling Ergens; dichtbij van Panama Pictures / Pia Meuthen in het Bellevue Theater te Amsterdam geweest.

Vacuum trip

Direct, intiem en vermoeiend. In deze dansvoorstelling bevind je je in de ontwapenende parallel wereld van de dansers. Door hun oprechte en directe lichaamstaal van dans en acrobatiek, weten ze de meest gewone situaties zo intiem te maken, dat je je als publiek soms afvraagt of je wel mag blijven kijken zonder inbreuk te doen op hun privacy. Gewone mensen, gewone situaties: wat zijn ze spannend!

Het eenvoudige decor (Katleen Vinck) houdt je in het hier en nu, terwijl je je simultaan ergens op de vlakten van de USA zou kunnen bevinden of binnen de muren van een grauwe stad. Het geeft ruimte, bescherming en oneindig hoge muren waar je overheen wilt blijven klimmen naar een uitweg. Het kostuum (Sanne Reichert) versterkt het gevoel dat we ons in een actuele situatie bevinden, waar alles echter net even anders blijkt. Kleine speelse details en invloeden van ondefinieerbare tijdsperiodes blijven je nieuwsgierig maken naar wie de personages zijn. Het vacuüm wordt nog weer versterkt door het lichtontwerp (Ate Jan van Kampen) die met het  vergroten en verkleinen van de ruimte je gevoel van tijdsbesef in de war schopt. De muziek (Jeroen Strijbos en Rob van Rijswijk) is vaak heel letterlijk aanwezig als component in het geheel, waardoor we in de urgentie van de voorstelling blijven.

Na afloop realiseer je je dat je in een uur op zijn minst wel drie mensenlevens hebt meegemaakt!

Houd ze in de gaten!: http://www.panamapictures.nl/

Video: http://www.youtube.com/watch?v=ixae08VsWec

PIECE – Nicole Beutler

PIECEDonderdag 29 november naar de voorstelling PIECE van Nicole Beutler in De Krakeling te Amsterdam geweest.

Listen!

Kanonnen wat een bom energie! Deze voorstelling voor en door jongeren knalt je tegemoet en laat geen kans onbenut om je te laten bouncen op je stoel. We zijn allemaal hetzelfde en daarin allemaal anders. Luister.

Op het podium ontstaat een club sfeer, waarin een viertiental pubers een strakke aaneensluitende choreografie laten zien die bestaat uit een mix van moderne dans en urban. De muziek (Gary Shepherd) zorgt voor een dun lijntje tussen jong en volwassen zijn en maakt dat we allemaal menen onszelf terug te herkennen tussen de jongeren. De combinatie van spel, muziek en licht zweept je op en laat je mee pulseren, waardoor je je opgekropte energie eruit kunt schreeuwen: “Take action!”

Hou ze in de gaten!: http://nbprojects.nl/index.php?id=121

Video: http://vimeo.com/m/41357766

Domestica – Dansgroep Amsterdam i.s.m. WArd/waRD

Vrijdag 9 november naar de voorstelling Domestica van Krisztina de Châtel en Ann van den Broek in Het Compagnietheater te Amsterdam geweest.

Powerhouse!

Alles strak: decor, licht, dans, kostuum, sound, ritme. Als in een trance blijven we naar de dansers kijken die zich in krachtige patronen over het podium bewegen. Alles lijkt een krachtmeting waarin er nooit onder de 100% wordt gepresteerd. Menselijke gedragingen worden zonder schaamte tentoongesteld in een steeds rauwer wordend patroon van oer impulsen, waarin de dansers mee worden gesleept als in een draaikolk zonder bodem.

Het lichaam wordt in deze voorstelling als gebruiksvoorwerp ingezet waarmee ritme en geluid wordt geproduceerd. Dit zorgt voor een originele soundscape waarin live geluid via verborgen microfoons wordt gemixt met voorgeprogrammeerde sounds. Deze combinatie zorgt voor een speelse sound die de slagader van het stuk vormt.

Het lijkt bijna onmogelijk om tot een climax te komen, maar we blijven het toch proberen.

Ga deze intense voorstelling zien!: http://dansgroepamsterdam.nl/nl/Producties/Nu-te-zien/Domestica/Agenda
WArd/waRD: http://www.wardward.be/actueel-waar.html

Video: http://www.youtube.com/watch?v=HkRXut-P820&feature=plcp

Rampentraining voor stewardessen – Golden Palace

20 oktober naar de voorstelling Rampentraining voor stewardessen van Golden Palace in het Theater Bellevue te Amsterdam geweest.

Exit buddy.

“Mind your step!”, “Please be seated”, “Stay back!”. In deze heerlijk stereotipische mime voorstelling worden de dagelijkse werkzaamheden van een elftal stewardessen in een immense choreografie gezet. We lijken naar testgroep X te kijken, die met een druk op de knop tot actie wordt gezet: turbulentie, windhozen, exploderende machinerie en talloze vluchtroutes passeren de revue. Dit alles dient echter alleen maar het hogere doel van één persoon, de hoofdstewardess, die haar eigen gruwelijke musical lijkt te verwezenlijken.

Het stuk is van een locatie voorstelling omgebouwd naar een theater voorstelling waarin we het als publiek wel heel benauwd krijgen van het volle podium. De statische glimlachen, het geklak van hakken, het smetteloze uniform en de waterproof make-up beginnen hun glans te verliezen, terwijl de dames zich in de verschillende chaotische situaties proberen te handhaven.

Het licht (Desirée van Gelderen) zet een mechanische werksfeer in en geeft het stuk de ruimte die het nodig heeft om in beweging te blijven. Het kostuum (Marina van der Heiden) is strak en zorgt voor zilver flitsende momenten. Het decor is krachtig, maar mist de locatie.

Ga deze voorstelling zien: http://www.goldenpalace.nl/?pageAlias=ditseizoen&curId=23&categorie=speellijst

Video: http://www.youtube.com/watch?v=3ZIIGtTAsFo&feature=youtube_gdata_player

Sneak Preview 22 oktober in Theater Bellevue

SNEAK PREVIEW: Het begon allemaal in tram 7…

Dans-docu voorstelling van Mouna Laroussi in een gloed nieuw kostuum!

I’m sitting in the tram. She gets in and sits down right behind me. Why behind me? Is she doing something suspicious? I look at her reflection in the window and listen carefully. She speak Dutch… I wonder if those layers of clothing aren’t to warm. I look at my own bare arms, my skinny jeans and make-up. What will she think of me? Curiousity wins over my fear to examine my prejudices. Time to start the conversation: “Salaam Aleikum”.

Wees allemaal welkom op 22 oktober om 20:30uur te Theater Bellevue, Amsterdam

Kaarten reserveren klik hier

Teaser Sneak Preview klik hier
Pers klik hier en hier

Choreography: Mouna Laroussi | Dance: Mouna Laroussi, Roxane Verwey | Movie: Marieke Helmus | Set design: Erik van Raalte | Costume: Anne Verheij | Light: Desirée van Gelderen | Sound: Gérard van Kalmthout | Artistic advice: Suzy Blok

 

 

Antigone – Nicole Beutler / Ulrike Quade

Woensdag 19 september naar de try-out van Antigone door nbprojects en Ulrike Quade Company geweest te Frascati Amsterdam.

Zwart op zwart.

Na een valse start doken we in de diepe duistere poel van van de Griekse tragedie Antigone. Er werd ons als publiek zijnde op de flyer al gevraagd hoe we hun denkbeelden vandaag de dag interpreteren? De voorstelling was voor mij hedendaags en actueel. Ik heb ongedurige jonge mensen massa’s, de huidige politiek, Hitler en computergames zien langskomen.

De intense sound design (Gary Shepherd) gaf het geheel een sfeer van trance: intens, onverwacht en onverschrokken. Het licht (Minna Tiikkainen) was om bij weg te kwijlen: fotografisch, strak, wit en stoer. Deze twee componenten gaven het stuk kracht en sturing.

De choreografieën (Nicole Beutler) in het stuk waren origineel en daardoor verrassend. Het spel met poppen (Ulrike Quade) was in alles doorgevoerd waardoor ook de spelers op zeker moment in poppen veranderden. De combinatie van dans en poppentheater is spannend en ben benieuwd naar de ontwikkeling van deze samenkomst tijdens de tour die tot eind november loopt.

Gaat het zien: http://www.nbprojects.nl/index.php?id=128 en http://www.ulrikequade.nl/theater/?page_id=2051

Video: http://vimeo.com/49218724

Revolver Besorgen – Helena Waldmann

Donderdag 12 juli naar de voorstelling Revolver Besorgen van Helena Waldmann in het Bellevue Theater geweest tijdens het Julidans festival te Amsterdam.

1 + 1 = 3

In deze sterke voorstelling wordt het genre ballet omgetoverd tot contemporary dance! Met de gewaagde setting van vlakke vloer theater en de extreem goed uitgevoerde balletten door Brit Rodemund ontstond er een nieuwe vertelvorm waarin de grenzen van wat je denkt te kennen vervagen en je met een verward gevoel achter blijft.

Normaliter krijg je ballet als publiek met een zekere afstand te zien waarin de grootsheid domineerd. In deze voorstelling werden de grote stukken als Carmen en Swan Lake echter terug gebracht tot een solo die zich in een ondefinieerbare ruimte afspeelde, waardoor je goed kon merken wanneer er haperingen in de altijd strak uitgevoerde dans ontstonden. Door de keiharde en fragmentarische lichtontwerpen van Herbert Cybulska werd het geheel nog intiemer en kwetsbaarder.

De voorstelling liet ons hiermee niet alleen de belevingswereld van een dementerend persoon zien, maar ook van hoe wij denken dat deze eruit ziet. Dit heftige maar zeer actuele onderwerp werd zonder oordeel en met veel liefde aan ons getoond waardoor je werd meegezogen in de absurditeit ervan.

Site: www.helenawaldmann.com