Woensdag 30 mei naar de opera ‘Don Carlo’ van de Nederlandse Opera in het Muziektheater te Amsterdam geweest.

Dwingende composities.

Het dramatische verhaal van Don Carlo werd met name verteld door het decor (Wolfgang Gussmann). In het stenen mausoleum waar het stuk zich afspeelde werden de wanden door onzichtbare armen voortgestuwd en werkte de kleur schakeringen en composities op het podium in op de onderbuik gevoelens van het publiek. Het decor verbond door al zijn onderliggende betekenissen de scènes die zich zowel in binnen en buitenruimtes afspeelde.

De acteurs sleepte hun uit vele lagen bestaande kostuums voort, terwijl het drie uur durende verhaal zich voltrok. De kostuums (Wolfgang Gussmann, Susanna Mendoza), die in een middeleeuwse stijl waren uitgevoerd, hadden een duidelijk stuwende kracht door de kleur keuze bestaande uit wit, zwart en rood. Hierdoor werden de kostuums van met name het koor onderdeel van het decor en kreeg je als publiek een prachtig totaalbeeld getoond. Het licht (Hans Toelstede) zorgde voor een intensive spanning in de scènes, waardoor het decor een streng of juist vriendelijk gezicht kreeg.

Het acteer werk was stereo typisch en zeer uitvergroot, wat afleidde van de intensiteit van de prachtige zang. De kostuums van de twee mannelijke hoofdrollen deden ook afbreuk aan de kracht van de hoofdpersonages; het zette de twee mannen in jongenskleding, gezien alles net te klein of groot leek te zitten.

Het aspect van beeldende kunst in deze opera, en opera in zijn algemeen, maakte het stuk tot een kunstvorm op zich. Dit zorgt ervoor dat ik zeer nieuwsgierig ben naar de komende producties.

Kijk ook op: http://www.dno.nl/index.php?m=archive&sm=archiveSeasons&as=37&s=342

Clip: http://www.youtube.com/watch?v=ywsmPkHvd0U&feature=player_embedded