I like to watch too – Paradiso

Zaterdag 14 juli naar het event I like to watch too in de Paradiso te Amsterdam geweest tijdens Julidans.

“So what?!”

Tijdens I like to watch too 2012 werd flink gebruik gemaakt van het kurkdroog neerzetten van de hedendaagse symbolismes uit de media als videoclip en televisie, waarin niets meer shocked en alles moet kunnen. Alle performances die in het gehele gebouw plaats vonden hadden een ‘in your face’ factor a.k.a. kijk zelf maar wat je ermee doet.

Behalve dat ik me suf gelachen heb om de scherpe ironie tijdens de performance The Bunga Bunga Generation door PiccoliProduction, bekropen me simultaan echter ook de koude rillingen bij het horen van het enthousiast meeklappende publiek. Realiteit en fictie zaten elkaar wel heel dicht op de huid en ik vroeg mij vaak af of het merendeel van de mensheid echt zo’n kijk op de wereld heeft als werd geportretteerd. De performance was zo ver uitgewerkte dat de botheid meerdere lagen kreeg en bij tijd en wijle veranderde in een Tableau van de 21ste eeuw.

Ook in de performances Girl 29 door T.r.a.s.h., The Very Delicious Piece door Cristina Leitão & Jasmina Križaj, Untitled door Tim Boerlijst, We Hope That You’re Happy (Why would we lie?) door Made in China, Bokko Dance ‘Dance Dance Revolution’ door Karel van Laere & Vanja Rukavina zat een zeker sarcasme als reactie op op de huidige maatschappij. Dit sarcasme dat bestond uit het nemen van situaties met korrels zout of juist uit het wijzen van beschuldigende vingers was zowel lekker, als humoristisch, als makkelijk, als entertaining, als kritisch.

I like to watch too zorgt voor een goeie sfeer waarin je als bezoeker zelf kan kiezen wat je wilt zien en horen en geeft jonge internationale makers de kans hun werk te tonen.

Houd ze in de gaten: http://iliketowatchtoo.nl/?lang=en

Revolver Besorgen – Helena Waldmann

Donderdag 12 juli naar de voorstelling Revolver Besorgen van Helena Waldmann in het Bellevue Theater geweest tijdens het Julidans festival te Amsterdam.

1 + 1 = 3

In deze sterke voorstelling wordt het genre ballet omgetoverd tot contemporary dance! Met de gewaagde setting van vlakke vloer theater en de extreem goed uitgevoerde balletten door Brit Rodemund ontstond er een nieuwe vertelvorm waarin de grenzen van wat je denkt te kennen vervagen en je met een verward gevoel achter blijft.

Normaliter krijg je ballet als publiek met een zekere afstand te zien waarin de grootsheid domineerd. In deze voorstelling werden de grote stukken als Carmen en Swan Lake echter terug gebracht tot een solo die zich in een ondefinieerbare ruimte afspeelde, waardoor je goed kon merken wanneer er haperingen in de altijd strak uitgevoerde dans ontstonden. Door de keiharde en fragmentarische lichtontwerpen van Herbert Cybulska werd het geheel nog intiemer en kwetsbaarder.

De voorstelling liet ons hiermee niet alleen de belevingswereld van een dementerend persoon zien, maar ook van hoe wij denken dat deze eruit ziet. Dit heftige maar zeer actuele onderwerp werd zonder oordeel en met veel liefde aan ons getoond waardoor je werd meegezogen in de absurditeit ervan.

Site: www.helenawaldmann.com