BITE – Danstheater AYA

Vrijdag 19 oktober naar de première van BITE door Danstheater AYA geweest in de Krakeling te Amsterdam.

Kitty got claws.

Het is even zoeken naar een zitplaats in de tot de nok toe gevulde zaal van het jeugd theater de Krakeling. Vol verwachting kijken we uit naar hoe de drie personages op het podium hun intrede zullen gaan maken.

Vanaf de eerste seconde is het gelijk duidelijk dat er geen doekjes om zullen worden gewonden: ‘Wat moet je met kunst?’. De spelers beantwoorden deze vraag met  voorbeelden uit hun eigen leven in combinatie met de droge feiten die door de overheid worden gepropageerd, waardoor de ironie van de wanden kaatst. Dit zorgt voor een heerlijk brutale sfeer waarin er gespeeld kan worden. We gaan als publiek dan ook met een frisse open blik weer bij onszelf te raden naar wat we eigenlijk van dit onderhand uitgekauwde onderwerp vinden.

Geen “blablabla”, geen gezemel, gewoon doen! Met rauwe dans, scherpe sketches, rake teksten en een flinke dosis zelfspot weten de spelers ons mee te krijgen het podium op waar we de battle aangaan.

Gaat henen!: www.aya.nl en http://www.aya.nl/DOWNLOADS/BITE.pdf

I like to watch too – Paradiso

Zaterdag 14 juli naar het event I like to watch too in de Paradiso te Amsterdam geweest tijdens Julidans.

“So what?!”

Tijdens I like to watch too 2012 werd flink gebruik gemaakt van het kurkdroog neerzetten van de hedendaagse symbolismes uit de media als videoclip en televisie, waarin niets meer shocked en alles moet kunnen. Alle performances die in het gehele gebouw plaats vonden hadden een ‘in your face’ factor a.k.a. kijk zelf maar wat je ermee doet.

Behalve dat ik me suf gelachen heb om de scherpe ironie tijdens de performance The Bunga Bunga Generation door PiccoliProduction, bekropen me simultaan echter ook de koude rillingen bij het horen van het enthousiast meeklappende publiek. Realiteit en fictie zaten elkaar wel heel dicht op de huid en ik vroeg mij vaak af of het merendeel van de mensheid echt zo’n kijk op de wereld heeft als werd geportretteerd. De performance was zo ver uitgewerkte dat de botheid meerdere lagen kreeg en bij tijd en wijle veranderde in een Tableau van de 21ste eeuw.

Ook in de performances Girl 29 door T.r.a.s.h., The Very Delicious Piece door Cristina Leitão & Jasmina Križaj, Untitled door Tim Boerlijst, We Hope That You’re Happy (Why would we lie?) door Made in China, Bokko Dance ‘Dance Dance Revolution’ door Karel van Laere & Vanja Rukavina zat een zeker sarcasme als reactie op op de huidige maatschappij. Dit sarcasme dat bestond uit het nemen van situaties met korrels zout of juist uit het wijzen van beschuldigende vingers was zowel lekker, als humoristisch, als makkelijk, als entertaining, als kritisch.

I like to watch too zorgt voor een goeie sfeer waarin je als bezoeker zelf kan kiezen wat je wilt zien en horen en geeft jonge internationale makers de kans hun werk te tonen.

Houd ze in de gaten: http://iliketowatchtoo.nl/?lang=en