De Bomma’s – Feikes Huis i.s.m. Compagnie Frieda en Scheld’apen

Zaterdag 29 september naar de voorstelling De Bomma’s van Feikeshuis i.s.m. Compagnie Frieda en Scheld’apen in het OstadeTheater te Amsterdam geweest.

Do you see me?

In deze beeldende voorstelling van objecten en geluiden werden we mee gevoerd op onze eigen fantasie over twee oude vrouwtjes. De gewoontes, de handelingen, de spullen, de grapjes, de irritaties en vooral de liefde voor elkander maakte het stuk bijna onuitstaanbaar aandoenlijk. Al wisten we vanaf scène één hoe het stuk naar aller waarschijnlijkheid zou aflopen, toch bleven we geroerd kijken naar wat er zich afspeelde op een hellende vloer.

De kracht van het stuk zat hem vooral in het zelf laten interpreteren van de gegeven beelden en situaties door het publiek en de timing in het spel. De aandacht voor herhaling en de manier waarop er de tijd werd genomen voor de meest alledaagse handelingen maakte dat we bleven kijken naar twee paar schoenen.

Houdt ze in de gaten!: http://www.scheldapen.be/ en http://feikeshuis.nl/nl/activiteiten/producties/315-de-bomma’s

‘Edit’ – The Featherstonehaughs

26 november naar de afscheidsvoorstelling ‘Edit’ van The Featherstonehaughs in The Riverside Studio’s London geweest.

In de rij voor de overgebleven kaartjes wachten om de uitverkochte voorstelling binnen te komen.. met geluk!

Het publiek ziet bij binnenkomst drie grote vensters hangen die in fluoriserende tape op de grond worden gespiegeld.

Licht uit, spot aan: Het knippen van de verschillende filmscènes begint. Met scherp uitgesneden lichtkaders die de vlakken op de grond en die aan het grid een 3D vorm lijken te geven, word een vertaalslag gemaakt van film-takes uit de jaren ’40, ’60 en ’70 naar de contamporary dance.

De zes gracieus dansende mannen in jurken uit de ’40, ’60 en ’70 jaren maken dat je door de herhaling in een soort trance raakt waarbij zowel beeld, beweging en licht tot een dwingend kijkpunt versmelten. Soms lijk je als toeschouwer even een blackout te krijgen als een stuk lang aanhoud. Dit word op verschillende momenten door een zichtbare kostuum wisseling en totaallicht doorbroken zodat je weer even tot je positieven kunt komen.

Het geheel heeft iets weg van wat je in een museum zou kunnen tegenkomen. Een op zichzelf staande kunstvorm, een stroming, een installatie waar je even bij stil zou kunnen gaan staan om vervolgens zelf te besluiten hoe lang je blijft kijken. In het theater word je in zeker mate gedwongen te blijven kijken ook al ben je verzadigd. Dit levert een eigenaardige beleving op waar je niet snel van kunt zeggen of je er ‘iets’ van vond. Wel wat je hebt ervaren.

Meer weten?: http://thefeatherstonehaughs.org/ en http://www.riversidestudios.co.uk/