De Bomma’s – Feikes Huis i.s.m. Compagnie Frieda en Scheld’apen

Zaterdag 29 september naar de voorstelling De Bomma’s van Feikeshuis i.s.m. Compagnie Frieda en Scheld’apen in het OstadeTheater te Amsterdam geweest.

Do you see me?

In deze beeldende voorstelling van objecten en geluiden werden we mee gevoerd op onze eigen fantasie over twee oude vrouwtjes. De gewoontes, de handelingen, de spullen, de grapjes, de irritaties en vooral de liefde voor elkander maakte het stuk bijna onuitstaanbaar aandoenlijk. Al wisten we vanaf scène één hoe het stuk naar aller waarschijnlijkheid zou aflopen, toch bleven we geroerd kijken naar wat er zich afspeelde op een hellende vloer.

De kracht van het stuk zat hem vooral in het zelf laten interpreteren van de gegeven beelden en situaties door het publiek en de timing in het spel. De aandacht voor herhaling en de manier waarop er de tijd werd genomen voor de meest alledaagse handelingen maakte dat we bleven kijken naar twee paar schoenen.

Houdt ze in de gaten!: http://www.scheldapen.be/ en http://feikeshuis.nl/nl/activiteiten/producties/315-de-bomma’s

“BIMBO” – Boogaerdt en Van der Schoot

Zaterdag 22 okt. naar de voorstelling “BIMBO” van Boogaerdt en Van der Schoot in het Frascati geweest.

Een performance waarbij je op de gymbanken van een school plaats neemt om je te vergapen aan.. ja aan wat.. iets wat (standaard) is?

5 vrouwen voor een camera die op een stevige beat niets anders dan erotische insinuaties maken naar de lens / publiek. Wij als publiek kijken niet direct naar het schouwspel dat zich achter onze ruggen afspeelt, maar via een groot televisiescherm dat op deze camera is aangesloten. Als we ons dan toch af en toe laten verleiden achterom kijken om de haarscherpe gecomponeerde beelden van de tv in het echt te zien, merken we dat er niets erotisch / vulgairs aan de hand is en verdwijnt alle spanning. Deze spanning bouw je echter direct weer op zodra je je omdraait en een minuutje of wat naar het scherm kijkt en je inbeeldingsvermogen het weer over neemt.

Het gekke is dat je kijkt naar iets wat een feit is, niets meer niets minder. Dit zet je dan weer aan het denken en maakt je bewust van de mensen om je heen die naar hetzelfde kijken en er misschien wel hele andere gedachten op na houden.

Geniale scenografie van Sascha Zwiers die je aandacht afdwingt naar 1 punt te kijken: de beelden op het televisiescherm. Al kijk je soms achterom, naar een ander scherm of naar de rest van het publiek; je komt telkens weer veilig terug bij je beeldscherm waar alleen jij ziet wat je ziet. Of je het nu wilt zien of niet.

Gaat het beleven!: http://bvds.nu/