The Promised Land – Orkater

Woensdag 11 juli naar de voorstelling The Promised Land van Orkater op Over het IJ Festival te Amsterdam geweest.

“Mind your step!”

Na het invullen van je persoonsgegevens op een formulier dat door stewards wordt  ingenomen, vragen zij het publiek zich op te delen in links de vrouwen en rechts de mannen. Er komt een ouderwetse pont aanvaren waarop eerst de vrouwen dienen plaats te nemen, waarna de mannen volgen. Als iedereen geordend en wel op het dek staat meert de pont af en worden we door een groep zingende vrouwen uitgezwaaid.

De reis begint. Hoop, muziek, dans, zang, horizon en het betreden van nieuwe en onbekende bodem liggen in het verschiet.

Als we aan de overkant van het IJ aankomen wordt ons gevraagd in een lange rij over een lange smalle steiger de stewards te volgen naar our promised land. De hekken worden achter ons dicht getrokken en beelden van concentratie kampen uit de tweede wereld oorlog en Titanic wisselen zich voor mijn geestesoog af. Eenmaal binnen in de oude loods komen we in aanraking met het leven van de wachtende immigrant en transformeren we als publiek zelf langzaam in wachtende en reikhalzende immigranten.

Deze locatie voorstelling heeft alles wat het moet hebben. Niets is te veel of over de top. De details in rekwisieten en decor (Ria Marks & Titus Tiel Groenestege, Wikke van Houwelingen, Stefan Dijkman) zijn verrassend en al is de kostuumstijl (Carin Eilers) van een andere tijd afkomstig ze brengen met hun materialen, uitwerking en kleurenpallet het publiek in hun hedendaagse kleding helemaal in het moment.

Gaat deze voorstelling nog zien!: http://www.overhetij.nl/nl/Alle-voorstellingen/cramgoevent/125016/The-Promised-Land

“BIMBO” – Boogaerdt en Van der Schoot

Zaterdag 22 okt. naar de voorstelling “BIMBO” van Boogaerdt en Van der Schoot in het Frascati geweest.

Een performance waarbij je op de gymbanken van een school plaats neemt om je te vergapen aan.. ja aan wat.. iets wat (standaard) is?

5 vrouwen voor een camera die op een stevige beat niets anders dan erotische insinuaties maken naar de lens / publiek. Wij als publiek kijken niet direct naar het schouwspel dat zich achter onze ruggen afspeelt, maar via een groot televisiescherm dat op deze camera is aangesloten. Als we ons dan toch af en toe laten verleiden achterom kijken om de haarscherpe gecomponeerde beelden van de tv in het echt te zien, merken we dat er niets erotisch / vulgairs aan de hand is en verdwijnt alle spanning. Deze spanning bouw je echter direct weer op zodra je je omdraait en een minuutje of wat naar het scherm kijkt en je inbeeldingsvermogen het weer over neemt.

Het gekke is dat je kijkt naar iets wat een feit is, niets meer niets minder. Dit zet je dan weer aan het denken en maakt je bewust van de mensen om je heen die naar hetzelfde kijken en er misschien wel hele andere gedachten op na houden.

Geniale scenografie van Sascha Zwiers die je aandacht afdwingt naar 1 punt te kijken: de beelden op het televisiescherm. Al kijk je soms achterom, naar een ander scherm of naar de rest van het publiek; je komt telkens weer veilig terug bij je beeldscherm waar alleen jij ziet wat je ziet. Of je het nu wilt zien of niet.

Gaat het beleven!: http://bvds.nu/