This month I’m collaborating with contemporary choreographer Emma Burns.
Click on the photo to see her work:
Collaboration in January
Reply
Tag Archives: contemporary
Eerste Keer – eerste schoolvoorstellingen @ Zaantheater
Today:
Eerste Keer has it’s first school performances @ Zaantheater!
Toitoitoi!
For tickets: click here
Move to Move – Nederlands Dans Theater
Zaterdag 9 juni naar de voorstelling Move to Move van het Nederlands Dans Theater geweest in Het Muziektheater te Amsterdam.
Brilliant and fearless!
Tijdens het kijken naar deze voorstelling die uit drie delen bestond vlogen meer van deze euforische uitroepen door mijn hoofd. Dans, licht, decor, geluid en kostuum: samen een sterke hartslag. Dit is de reden waarom ik theater maak!
In het eerste deel van deze drieluik, genaamd Secus van Ohad Naharin, werd het lichaam van de dansers gebruikt om ons een zowel choreografisch als beeldend verhaal te vertellen. Hierin werd niet alleen de ruimte gemanipuleerd door de dansers, maar manipuleerde ze ook hun eigen lichaam. De vormen waarin het lichaam zich met een precisie en snelheid wist te vervormen was onwerkelijk.
Het tweede deel Shine a Light van Sol León & Paul Lightfoot was een waar meesterwerk van licht en dans. Het is moeilijk te beschrijven de impact die het stuk op me had. Van sarcastische humor, naar bezongen liefde en rauwe werkelijkheid. Al deze facetten werden door de compositie van grote vlakken en lichtschakeringen aan elkaar gewoven als in een droom. Het kostuum (Joke Visser & Hermien Hollander) had veel weg van wat je op een catwalk kunt tegenkomen en maakte mooie changementen. Ook in dit deel zorgde de combinatie van scenografie en dans ervoor dat je je helemaal in het moment waande.
Het derde deel Silent Screen van Sol León & Paul Lightfoot speelde met video. De zwartwit film ging van herkenbare beelden naar abstracte vlakken waardoor er een levend schilderij ontstond. De vrouw die met een meters lange jurk vanuit de diepte van het orkestbak het podium overstak is een performance op zich waard en maakte me hongerig naar de mogelijkheden van scenografie en dans die deze groep duidelijk exploiteert.
Opvallend bij al deze contemporary stukken is dat de choreografen zelf een grote hand hebben in het scenografische aspect van de voorstelling en niet terug lijken te schrikken voor de grenzen van de verschillende disciplines. Hierdoor ontstaat er een totaal ervaring die, hoe groots ze ook is, aanvoelt als een performance. De lengte en logica van een stuk is duidelijk niet het belangrijkst, maar de impact die het heeft op je onderbuikgevoelens.
Video interview: http://www.youtube.com/watch?v=vyZyN1UhK58
‘Present/s 2’ – Het Nationaal Ballet
Zaterdag 3 maart naar de voorstelling ‘Present/s 2 – festival nieuwe werken’ geweest in Het Muziektheater Amsterdam.
Vier voor de prijs van een!
De avond was in vier performances opgedeeld waarin het nieuwe werk van vijf verschillende choreografen te zien was die bij het Nationaal Ballet werken.
Na een ietwat haperende start verraste de tweede helft van de eerste performance ‘The nature of difference’ door de rauwe sound-scape. Met gekromde tenen keken we het stuk van Ton Simons af, niet zeker wetend hoe te reageren na afloop. Dit ongemak kwam voort uit onvervulde verwachtingen die je wel eens kunt hebben als je naar het ballet gaat. Prettige verwarring. Het decor bestond uit lekkere grote vlakken die door de belichting tot leven kwamen en de sfeer op het toneel bepaalde.
De tweede performance ‘Souvenir d’un lieu cher’ liet een sterk staaltje dans zien waarin twee duetten het verhaal van geliefden vertelde. Het decor of liever het licht en het kostuum bestonden uit dezelfde kleuren en structuur, waardoor de dansers af en toe dreigden weg te vallen in de achtergrond. De duidelijke choreografie van Alexei Ratmansky zorgde er echter voor dat je je op het verhaal bleef concentreren.
‘Short time together’ was de derde performance die ons tegenmoet sprong! Met een prettige sarcastische tint in de dans en het kostuum laten Paul Lightfoot en Sol León ons een wereld zien die zich deels in het hoofd, deels in de realiteit afspeelt. Vooral de wereld in het hoofd is verrassend en prikkelend. Niet alleen het scherp rode decor met witte kostuums is pakkend, maar vooral de dans leek perfect in deze setting te passen. Het deed je jezelf verwonderen waar je bent beland: Alice in Wonderland for grownups. Al vinden de bewegingen hun oorsprong in het klassiek ballet, worden ze modern en contemporary door het eigenzinnige gebruik. Dit zit hem met name in de herhaling van de bewegingen, de afwisseling van solo, duet, trio en het gebruik van de ruimte.
De laatste performance van de avond ‘day4’ was gemaakt door David Dawson. Nu is het niet makkelijk om als laatste na de 2de pauze een stuk neer te zetten, maar het gebruik van rook als beeld ontkrachte voor mij de dans. Het was een elektrisch dansstuk met een grunge undertone. Dit viel helaas weg in het idee over wat rook voor een effect kan hebben in een zwarte ruimte. Op film moet dit beter te gebruiken zijn. Als de gordijnen van het podium voor bijvoorbeeld strakke muren waren vervangen zou je al een stuk meer kunnen zien en ervaren.
Keso Dekker heeft voor alle voorstellingen in samenwerking met de choreografen een decor op maat neer te zetten.
Kijk ook op: www.het-ballet.nl
Keso Dekker: http://extra.het-ballet.nl/strongvoices/index.php?option=com_content&view=article&id=6&Itemid=10&limitstart=6
ANNE • 