Tag Archives: Roosmarijn Luyten

Peter Pan Was Hier – Theatergroep MAX

Posted on by
Reply

PeterPanwashier27 december naar de voorstelling Peter Pan Was Hier van Theatergroep MAX in de Gouvernestraat te Rotterdam geweest.

One day I’ll fly away!

Volwassen worden bestaat uit het hebben van een risico volle bankrekening waarvoor je geld moet verdienen terwijl je om je moeder roept. Waarom zou je groot willen worden als je van alles moét? En waar je alleen recht van spreken zult hebben als je    tienen haalt?

Avontuurlijk van dag tot dag leven, je niet indekken op wat komen gaat en op je intuïtie af gaan zijn een must om te kunnen vliegen op je fantasie. Alles is mogelijk zolang je maar blijft dromen. Alleen het lege gevoel dat er iets mist blijft knagen.. Zo’n gevoel waarmee je bij niemand terecht lijkt te kunnen, want om een mamma roepen doen alleen kinderachtige volwassenen.

Er word gespeeld zonder poespas, met live muziek en zang. Deze voorstelling balanceert  op het randje van muziektheater waarin je mee wilt spelen in het wolkendecor (Sanne Danz) dat zich bij elke vlucht opnieuw ontvouwd naar een andere wereld.

Gaat het zien!: http://www.tgmax.nl/agenda/264/?id=627
Theatergroep MAX zal vanaf 2013 samen met Siberia en Meekers gaan werken onder de naam MAAS – theater en dans voor jong publiek: http://www.tdmaas.nl/

Video: http://www.youtube.com/watch?v=Zh2vO3HiJG8&feature=player_embedded

‘Maanvirus’ – Theatergroep MAX

Posted on by
Reply

Zondag 8 april naar de voorstelling ‘Maanvirus’ van Theatergroep MAX in de Krakeling Amsterdam geweest.

Haunting…

Drie zusjes, een dode moeder, een vreemdeling met maansteen ogen en een familiegeheim. Kortom de “hyenia” heerst.

Deze no-nonsens voorstelling is lekker sarcastisch gespeeld, waardoor je goed bij het verhaal blijft. Geen opsmuk of hoogdravende technieken zijn nodig om mee te kunnen duiken in de herinneringen van de drie zusjes die op zoek gaan naar de moordenaar van een meisje dat in het bos achter hun huis is gevonden.

Het decor (Sanne Danz) en het kostuum (Marieke Kamphuis) heeft alle opsmuk die in het spel is weggelaten op zich genomen en vloekt ondanks alle diverse designs bewonderenswaardig niet. Het geeft het geheel een tijdloze en grenzeloze sfeer waarin een ieder zich kan verplaatsen naar de plek des onheils. Het licht (Gé Wegman) heeft videoclip-achtige momenten en zorgt met de rest van het toneelbeeld voor lekker veel humoristische twist’s.

Al duurde het geheel soms ietwat lang, de directe aanpak van een niet al te lichtzinnig thema werkte als een trein. Ik ben erg benieuwd hoe het voor de kinderen was die met hun ouders kwamen kijken. Je kon namelijk niet om de gevolgen van de door een ouder gemaakte keuze heen. Zoals Roald Dahl begreep: kinderen zijn de volwassenen.

Gaat het nog zien op 25 en 26 april!: http://www.tgmax.nl/agenda/264/?id=319

Youtube: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=jJmzbYVcyz0