Woensdag 22 februari tijdens het Pop Arts Festival naar de voorstelling ‘Screaming Object’ van Duda Paiva Compagny and Oliveira & Siameses geweest in het Bellevue Theater Amsterdam.

Het lichaam als object.

Met de verwachting poppentheater te zien werd ik aangenaam verrast door dit stuk dat met name uit dans en beweging bestond. Nieuw voor mij was dat Duda Paiva’s achtergrond net als die van Mauricio Oliveira uit dans bestaat. Het samenspel van de twee makers komt voort uit een lange vriendschap waarin dit echter hun eerste samenwerking is.

Tijdens het stuk bewoog Mauricio Oliveira zich over het podium als dansende pop die al dan niet door Duda Paiva werd gemanipuleerd. Beide speelden met of als pop in een abstract landschap van mogelijkheden. Uit het nagesprek bleek dat zij ieder zo hun eigen vertelstijl vanuit hun discipline het stuk in brachten, maar dat hun gezamenlijke verhaal voortkomt uit de fascinatie dat mensen dagelijks gebruik maken van maskers. Tijdens de opvoering werd het mij vooral duidelijk dat zij de passie voor beweging delen, of dat nu in pop, in het lichaam of een combinatie van beide zat.

Fascinerend en herkenbaar uit mijn eigen werk vond ik het opzoeken van de grens tussen levende pop en lichaam als gebruiksvoorwerp. Het decorbeeld en het kostuum ondersteunde in veel opzichten meer de danskant en de fragmentarische stijl van het stuk. De poppen en objecten haalde het geheel meer naar de intieme en kwetsbare stijl van een poppentheatervoorstelling. Deze jonge voorstelling is duidelijk nog in ontwikkeling en heeft veel groei mogelijkheden in zich.

Ga het zien!: http://dudapaiva.com/Main/NL_screamimgObject.html